“Parijs: heden en verleden” is een nieuwe serie in Parijs Magazine, waarbij wordt gekeken naar bekende gebouwen en locaties en wat er daarvoor op die plek stond.
Eerste aflevering: Musée d’Orsay
Het Musée d’Orsay is het toonaangevende Parijse museum voor de 19e eeuwse kunst. De collectie (ruim 60.000 stuks…) is veelzijdig en bestaat uit verzamelingen, bijeengebracht vanuit andere Parijse musea. Vooral schilderkunst is sterk vertegenwoordigd, waarbij van alle grote kunstenaars uit de 19e eeuwse stromingen (realisme, symbolisme, impressionisme) werken zijn opgenomen, zoals van Manet, Monet, Renoir, Cézanne, Van Gogh, Seurat, maar ook een enorme collectie beeldhouwwerken van onder andere Rodin, Maillol, Degas en verder meubilair, kunstvoorwerpen en foto’s. Het is onmogelijk om de gehele verzameling in 1 dag te bekijken…
Het museum is gebouwd op de plek, waar de Caserne du Quai d’Orsay (een cavaleriekazerne) en het Palais d’Orsay hebben gestaan:
De kazerne werd tussen 1810 en 1838 gebouwd in opdracht van Napoléon I, dit is een foto van de afbraak in 1871 : 
In dezelfde periode werd het aanpalende Palais d’Orsay (architect Jacques-Charles Bonnard) gebouwd. Dit werd in gebruik genomen als Ministerie van Buitenlandse Zaken (tot 1840) en huisvestte daarna de Raad van State en de Rekenkamer.
Tijdens de Commune in 1871 werden beide gebouwen in brand gestoken: 
De ruïnes bleven staan tot 1900, toen op die plek het Gare d’Orsay met daar aan vast het Hôtel d’Orsay (370 kamers) werd gebouwd, naar ontwerp van de architect Victor Laloux. Dit station was het eindstation van de spoorlijn Orléans – Parijs en het werd gebouwd in opdracht van de Compagnie du chemin de fer de Paris à Orléans ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling van 1900. De officiële opening vond plaats op 14 juli 1900. Het station was hypermodern voor die tijd: liften voor de reizigers, transportbanden om de koffers naar beneden of boven te vervoeren.
In 1910 ontkwam het station niet aan de grote overstromingen dat jaar: 
Verder was dit het eerste Parijse station, dat was gebouwd voor elektrische tractie. Tot 1939 was het station in gebruik voor personenvervoer: toen bleken de platforms te kort geworden in verband met de toegenomen lengte van elektrische treinen. De lagere platforms (nu onder het museum) bleven in gebruik voor interlokaal vervoer, zij maken nu onderdeel uit van het RER station Orsay. In 1977 werd het initiatief genomen om het gebouw te restaureren en er een museum voor 19e -eeuwse kunst in te vestigen. In 1978 werd het op de monumentenlijst geplaatst en als Musée d’Orsay opende het in 1986.
met de karakteristieke klok in de grote hal
De grote eetzaal van het Hôtel d’Orsay met zijn prachtige Belle Epoque-interieur is nu het restaurant van het museum:
Aan de Seinekant zijn twee enorme klokken in de torens opgenomen: van binnen uit kun je door de rechter klok heen kijken (deze is opgenomen in het restaurant) en zie je in de verte de Sacré Coeur liggen. 
onder de klok de naam van de spoorwegmaatschappij PO – Paris Orléans.
Musée d’Orsay – 1, Rue de la Légion d’Honneur (7e arr), M Assemblée Nationale
