De juwelenroof in het Louvre op zondagochtend 19 oktober is cultuurhistorisch en kunsthistorisch gezien dramatisch maar was ook een nogal brutale en spectaculaire actie van zeer professionele dieven. In slechts een paar minuten werden verschillende waardevolle juwelen meegenomen uit de Apollo zaal op de 1e verdieping van het Louvre.
Minder professioneel is dat de dieven in vlucht 2 juwelen hebben laten vallen onderweg en ergens op straat zijn gevonden. Het is overigens niet de eerste keer dat een inbraak in het Louvre nogal wat ophef geeft.
Je kunt het je bijna niet voorstellen maar in 1911 bijvoorbeeld werd de Mona Lisa uit één van de zalen meegenomen. Pas een dag later viel het op en begon de jacht op de dief en het verdwenen schilderij. Tot dan toe was de Mona Lisa niet eens zo beroemd als nu.
De immense populariteit begon eigenlijk pas op dat moment, Daarbij moet een rol gespeeld hebben dat tijdens het onderzoek verschillende vervalsingen tevoorschijn kwamen en het echte schilderij pas een jaar later boven water kwam. Wat er in dat jaar gebeurt is, waarom het gestolen werd en hoe het weer terug kwam is eigenlijk nooit echt opgehelderd.
| Dus zijn er nog steeds veel vragen en is de kwestie een bron van inspiratie voor auteurs.
Ik had een tijdje geleden al de roman van Jonathan Santlofer gelezen. In The Last Mona Lisa [De andere Mona Lisa] wordt de diefstal als uitgangspunt genomen voor de roman. We volgen het verhaal van de dief en Santlofer neemt ons ook mee in het mysterie dat lang bleef.. namelijk of de teruggekomen versie wel de originele Mona Lisa was. En dit voorjaar stuitte ik in de boekhandel op de gestolen glimlach van Tom Hillebrand. Hillebrand volgt in zijn roman niet de dief maar de politie inspecteur die belast was met het onderzoek naar de verdwijning. Zijn onderzoek leidt hem onder andere naar kunstenaarskringen . Want al snel blijken Pablo Picasso en Guillaume Apollinaire verdachten. Maar ook Isadora Duncan, een beroemd danseres raakt betrokken bij de zaak. |
|
