Achter de afkorting gaat schuil de « Société Urbaine d’Air Comprimé », een industrieël monument in het 13e arrondissement, langs de Seine.
links het oude SUDAC-pand, rechts de nieuwbouw van architect Frédérique Borel
Het hele gebied vanaf de Très Grande Bibliothèque tot aan de périphérique wordt de laatste jaren gerehabiliteerd. Het was een industriegebied, waarin veel nieuwbouw wordt gerealiseerd (vooral woningen), maar ook enige oude industriële complexen worden gerenoveerd en van een andere bestemming worden voorzien.
Het gebouw van de SUDAC werd in 1891 gebouwd naar het ontwerp van de architect Guy Lebris en uitgevoerd door ingenieur Joseph Leclaire. Deze fabriek voorzag Parijs en de direkte banlieu tot aan 1994 van perslucht: tot 1927 liepen de stadsklokken, vooral die op de stations op perslucht. Daarna leverde de SUDAC perslucht voor hydraulische liften en aan kleine bedrijven. Overigens heeft de SUDAC nooit het Parijse buizenpostsysteem van de PTT (dat functioneerde van 1866 tot 1984) voorzien van perslucht : de PTT had haar eigen perslucht fabrieken.
Sinds 2005 is de École nationale superieure d’architecture de Paris-Val de Seine gevestigd in het gerenoveerde pand : in de grote hal is de bibliotheek ondergebracht. De architect Frédéric Borel heeft het ontwerp geleverd, ook voor het nieuwe buurpand.
achterzijde, naast de Bd Masséna (met op de voorgrond een restant van de Petite Ceinture)
3-13, Quai Panhard-et-Levassor (13e arr) ; Tram 3, halte Avenue de France
Eén reactie op “Voormalige fabriek van de SUDAC (13e arr)”