Ik was nog nooit in dit museum geweest maar de Engelse schrijver en keramist Edmund de Waal heeft me op het spoor gezet door een boek dat hij schreef in 2019 over de Camondo familie in 19e eeuws Parijs. De Camondo’s waren een steenrijke Joodse bankiers familie, oorspronkelijk uit Istanboel. 
De Camondo’s waren van oorsprong een familie van handelaren en bankiers uit Istanboel die halverwege de 19e eeuw neerstreek in Parijs. Moise Camondo liet op het hoogtepunt van de welvaart een indrukwekkend woonhuis (meer een soort stadspaleis) bouwen in het buurtje rond Parc Monceau. Camondo verzamelde kunst vooral uit Oost Europa en het Midden Oosten en deed daarmee de inrichting van het huis aan het Parc Monceau.
Moise Camondo beheerde eind 19e eeuw / begin 20ste eeuw in Parijs het familiekapitaal en begaf zich in de hoogste kringen van Parijs. Hij trouwde in 1891 Irène Cahen d’Anvers die nog geschilderd werd door Renoir en laat in 1910 het enorme huis bouwen aan de Rue de Monceau. Wanneer zoon Nissim de Camondo echter in 1917 als piloot in WO I sneuvelt stort de wereld van Moise volledig in en hij trekt zich steeds verder terug uit het sociale leven en richt zich vooral op de inrichting van het huis , de archieven en de kunstcollectie. De familie lijn loopt ten einde met zijn overlijden in 1935 en deportaties van overige familieleden in WOII.
In de nalatenschap draagt Moise de Camonde het huis , de inrichting en alle schatten over aan de Franse overheid met de voetnoot dat alles behouden moet blijven zoals het was bij zijn overlijden, Dit is nu museum Nissim Camondo.
Een interview in de Volkskrant met Edmund de Waal [2021] over Camondo >>>
