Deel 4 alweer van onze serie over Nederlandse kunstenaars in Parijs. Deze keer ontdekken we de stad onder begeleiding van Agnita Andrieu-de Ranitz die in een plaatsje vlak buiten Parijs woont waar ze al 15 jaar raadslid is. Absoluut goed ingeburgerd dus. Agnita is niet alleen beeldhouwster maar ook pianiste en schrijfster. Ze gaf meer dan 30 jaar pianoles en speelt zelf nog veel. Maar het grootste gedeelte van haar tijd besteed ze aan het beeldhouwen en schrijven.
Beeldhouwen doet ze al lang en ze legt zich vooral toe op bronzen. Haar beelden kenmerken zich door ritme en beweging en zo speelt ook de muziek in haar sculpturen een belangrijke rol. Ze werkt met een fantastische bronsgieter Rosini iets ten Noorden van Parijs.
En onlangs gaf ze zelfs een succesvolle roman uit, De vrouw op het perron. Het vertelt over een zoektocht naar een overleden tweelingzusje.
“Op het perron van Delft staat plotseling een vrouw voor Cornelia die als twee druppels water op haar lijkt. Geschokt kijken ze elkaar een ogenblik aan. Dan draait de ander zich om en verdwijnt. Cornelia raakt ervan overtuigd dat ze haar tweelingzusje ontmoet heeft. Maar dat kan niet; die is kort na haar geboorte overleden. Wie is dan toch die vrouw op het perron? Haar verwarring is compleet als ze een gele roos vindt. “
Agnita volgde haar opleiding aan de Ecole du Louvre en nadat zij kort aan het Allard Pierson Museum in Amsterdam werkte, vestigde zij zich, vanwege haar huwelijk met een fransman eerst in Parijs en daarna met hun 4 zoons in de banlieu. Ze woont nu al bijna 40 jaar in Frankrijk.
Natuurlijk wordt haar werk beïnvloed door Parijs. Al die musea, galeries, concertzalen, theaters, maar ook het dagelijkse leven op straat beïnvloeden in grote mate haar werk. En inspiratie voor haar beelden èn voor het schrijven vindt zij vaak op een terrasje van waaruit je met een lekker glaasje wijn de mensen in hun manier van praten en bewegen kunt observeren. Ook het kanaal St Martin met zijn bruggetjes over het water is een favoriete plek. Het doet haar een beetje aan Amsterdam denken.
Ik vroeg Agnita of ze Parijs Magazine een paar tips wilde geven. Allereerst een restauranttip. De Clown Bar! Een uniek plekje. Door een klein achterdeurtje kwamen de artiesten van het Cirque d’Hiver hier eten of een glaasje drinken. Fresco’s op het plafond, tegels met afbeeldingen van clowns, je kijkt je ogen uit. Alles is nog in de oorspronkelijke staat. En je eet er uitstekend.
Een van de mooiste musea in Parijs is voor haar het Musée Rodin, met zijn prachtige beeldentuin. Het museum dat onlangs gerestaureerd is heeft een unieke collectie en regelmatig worden er interessante tentoonstellingen georganiseerd. Ze is altijd onder de indruk van de beelden van de handen die Rodin heeft gemaakt. Er zijn zoveel gevoelens in uitgedrukt. Misschien dat zij dat duidelijker ziet als pianiste?
Wat betreft de galeries raadt zij ons die rond de Place des Vosges aan. Wat zij ook fantastisch leuk vindt dat zijn de ‘Portes Ouvertes des ateliers’. Behalve bijzondere en minder bijzondere kunstwerken, heb je op die manier contact met de meest uiteenlopende artiesten en kun je geweldige ateliers op vaak totaal verborgen plekken ontdekken. De leukste zijn in Montmartre, Belleville en Montparnasse.
Agnita exposeerde in juni in een privé-tuin in Reuil-Malmaison, vlakbij Parijs. Doordat zij haar roman net uitgegeven heeft, miste zij enkele exposities, maar hoopt deze spoedig weer te hervatten.
Het werk van Agnita is te zien op www.agnitaderanitz.com en op www.agnitasculptures.com .
En natuurlijk op www.art-en-france.nl, de website over Nederlandse kunstenaars in Frankrijk.
