Wat kan ik nog zeggen over L’Ambroisie dat nog niet gezegd is? Het is het meest geroemde driesterren restaurant van Parijs, de ster onder de sterren. Het ligt in een elegant 17e eeuws pand, Hotel de Chaulnes genoemd, aan het sfeervolle plein Place des Vosges. Met zijn prachtige lusters, tapijten en schilderijen mag de inrichting prestigieus genoemd worden. En toch, het is klassiek, maar niet ouderwets, luxueus, maar niet pompeus. Dankzij de combinatie van verschillende stijlen, wordt een warme sfeer gecreëerd, zonder pretentieus te zijn. Nu… alles is relatief natuurlijk.
De bediening is zoals de inrichting: stijlvol, gedistingeerd. Heel professioneel, maar niet afstandelijk of anoniem. Integendeel. Als je houdt van de Franse etiquette, moet je hier zijn, want alles verloopt hier volgens het boekje en tegelijk toch heel natuurlijk.
De menukaart volgt eveneens hetzelfde parcours: gesofisticeerd eenvoudig. Er wordt geen menu aangeboden, je moet dus kiezen á la carte. Er is keuze uit vijf voorgerechten, negen hoofdgerechten, twee kazen en vier desserts. C’est tout, c’est simple. De menukaart volgt de seizoenen en gisterenavond stonden verschillende gerechten in het teken van de zwarte truffel.
Als aperitief schenkt men bijna automatisch Champagne, noblesse oblige. De twee amuse-gueules die erbij geserveerd worden, zijn klein, heel klein en bederven dus absoluut niet het smulfeest dat er op volgt. De schotels worden bereid volgens de regels van de klassieke Franse keuken, alleen op het vlak van de sauzen wordt een kleine toegeving gedaan aan de tendens om het licht te houden. Van de eerste hap tot de laatste is alles hemels. De presentatie van de gerechten is verzorgd, maar niet overdadig. De smaken zijn perfect en ook hier de opmerking, gesofisticeerde eenvoud.
In vergelijking met andere driesterren restaurants, die vaak innovatief zijn en experimenteren met smaken en ingrediënten, is dit restaurant juist het tegenovergestelde: een perfecte hedendaagse interpretatie van de klassieke keuken.
Het restaurant L’Ambroisie doet haar naam eer aan: ambrozijn ís een godendis. Toen de halfgod Hercules werd opgenomen onder de onsterfelijken van de Olympus, werd hem ambrozijn toegediend. Ook wie bij L’Ambroisie gaat eten, mag even meezitten met de goden aan tafel.
Artikel door Inger Camps
