Al eerder heb ik gerefereerd aan een geweldige uitgave van l’Express – Paris dans les pas des grands hommes. Het magazine is nog steeds te bestellen. Voor de mensen die dat niet kunnen of willen ga ik drie onderwerpen belichten.
Als eerste Giacomo Girolamo Casanova (1725 – 1798), wiens naam synoniem werd voor vrouwenversierder en die zijn blijvende reputatie vooral dankt aan zijn zeer uitgebreide memoires . Hij kwam uit Venetië en heeft veel plaatsen in Europa bezocht. In Parijs gebruikte hij de naam Jacques Casanova, stileerde zichzelf na een bezoek aan Sankt Gallen als de “Chevalier de Seingalt”, en werd een bijzonder rijk man door een koninklijke staatsloterij te beginnen. Casanova was een begaafd mathematicus. Hij publiceerde boeken over wiskunde en kon dankzij zijn inzicht in de kansrekening niet alleen een loterij opzetten maar ook uitstekend spelen aan de goktafels in heel Europa. Dit succes met de loterij duurde echter niet lang, en hij reisde verder naar andere landen en avonturen. Uiteindelijk moest hij straatarm het reizen in 1785 opgeven en werd hij bibliothecaris van de hertog van Waldstein in het kasteel van Dux in de Bohemen (nu Duchcov in Tsjechië), waar hij zijn memoires schreef en op 4 juni 1798 overleed. (tekst van Wikipedia).
In de uitgave van l’Express worden een aantal straten genoemd waar Casanova is geweest. Ik heb er drie uitgehaald en gekoppeld aan teksten uit zijn memoires. Een Engelse vertaling van de memoires van Casanova, die je met een korrel zout moet lezen, kun je downloaden via : http://Gutenberg.org.
Hij leerde de Franse taal in 5, rue Villehardouin,
“During a whole year I paid M. Crebillon three visits every week, and from him I learned all I know of the French language, but I found it impossible to get rid of my Italian idioms.”
Hij had een kamer in 32, Rue Mauconseil
“The youngest daughter of my landlady, Mdlle. Quinson, a young girl between fifteen and sixteen years of age, was in the habit of often coming to my room without being called. It was not long before I discovered that she was in love with me, and I should have thought myself ridiculous if I had been cruel to a young brunette who was piquant, lively, amiable, and had a most delightful voice.”
Hij kwam geregeld langs in de Rue Dussoubs
Hier was vroeger de Comédie-Italienne. Silvia en Manon Balletti woonden in deze straat. Silvia was actrice en Casanova adoreerde haar. Manon was een dochter van Silvia. Casanova leerde haar kennen toen zij tien jaar oud was. Manon en Casanova hadden een ingewikkelde relatie. Hij beloofde haar meer dan eens om met haar te trouwen maar hij deed het niet. In zijn memoires staat dat hij gelooft dat zijn gedrag haar leven heeft verkort. Manon overleed op 36-jarige leeftijd.
In Rue Dussoubs woonde ook Marie-Louise O’Murphy (Louison O’Murphy). Marie-Louise wordt later een van de vele minaressen van Louis XV. Casanova ontmoet haar als zij dertien jaar oud is. Casanova betaalt diverse malen voor Marie-Louise maar krijgt niet helemaal wat hij wil hebben. Hij is is geobsedeerd door haar lijf en laat een portret maken. “I took a fancy to possess a painting of that beautiful body, and a German artist painted it for me splendidly for six louis. The position in which he painted it was delightful. She was lying on her stomach, her arms and her bosom leaning on a pillow, and holding her head sideways as if she were partly on the back. The clever and tasteful artist had painted her nether parts with so much skill and truth that no one could have wished for anything more beautiful; I was delighted with that portrait; it was a speaking likeness, and I wrote under it, “O-Morphi,” not a Homeric word, but a Greek one after all, and meaning beautiful.”
Hij ging uit in 14, rue de l’Ancienne-Comédie
In 1799 verhuist de la Comédie-Française of Théâtre-Français naar de huidige locatie aan de Rue de Richelieu. Daarvoor was het theater gevestigd in deze straat.
“Altogether the opera pleased me, but the French comedy captivated me. There the French are truly in their element; they perform splendidly, in a masterly manner, and other nations cannot refuse them the palm which good taste and justice must award to their superiority. I was in the habit of going there every day, and although sometimes the audience was not composed of two hundred persons, the actors were perfect. I have seen ‘Le Misanthrope’, ‘L’Avare’, ‘Tartufe’, ‘Le Joueur’, ‘Le Glorieux’, and many other comedies; and, no matter how often I saw them. I always fancied it was the first time. ”
Foto @copyright Simone Ronchetti
